มีหลาย Comment ทั้ง Online และ Offline เกี่ยวกับการชุดปั่นจักรยานไปทำงานของผม
มีบางคนบอกว่ารุ่มร่าม แต่ส่วนมากแล้วไม่ได้มีเหตุผลประกอบ แค่บอกว่า ดูมันไม่เหมาะที่จะใส่ชุดแบบนี้ปั่นจักรยาน
ทุกครั้งที่ผมได้รับ Comment ผมจะยิ้ม แล้วก็ถามกลับว่า มันไม่เหมาะยังไง
คำตอบที่ได้ส่วนมากคือ ไม่รู้เหมือนกัน มันไม่เหมือนชุดปั่นจักรยานน่ะ
ผมยิ้มอีกที
อย่างที่ผมเคยบอกหลายครั้งครับ ว่าผมไม่ใช่นักปั่นจักรยาน หรือที่เรียกว่า Cyclist ผมเป็นคนปั่นจักรยานไปทำงาน ชอบเรียกตัวเองว่า Bike Rider เพราะฉะนั้นชุดที่ผมใส่จึงไม่ใช่ “เครื่องแบบ” ของนักปั่นจักรยานน่ะซีครับ
ถ้าเปรียบเทียบก็จะเป็นแบบรูปข้างล่างนี่ ผมยืมเอามาจาก Bikeyface.com แกเขียนไว้ตรงใจผมนัก
ลองดูแยกเป็นส่วนๆไม๊ครับ
ดูที่เสื้อก่อน นักปั่นจักรยานหรือ Cyclist ก็มักจะใส่เสื้อจักรยานครับ ส่วนมากแล้วก็จะมียี่ห้อจักรยาน ชื่อทีมแข่งดังๆ หรือชื่อชมรม สมาคมจักรยานต่างๆ แต่สำหรับนักปั่นจักรยานไปทำงานแล้วก็ใส่เสื้อที่จะใช้ทำงานเลยครับ อย่างช่างไผ่เนี่ย ใส่เสื้อโปโลแจกจากที่ทำงานเกือบทุกวัน ส่วนผมก็ใส่เสื้อยืดซื้อจากโลตัส ใส่สบาย น้ำครำดีดใส่หลังก็ไม่กังวล เพราะซื้อมาถูกมากๆ
พอมาดูต่อที่กลางเกง ส่วนมากก็จะใส่กางเกงปั่นจักรยาน มีเจลด้วย อย่างในรูปด้านบนนั่นเลย ถึงแม้ว่าจะมีประโยชน์ในการป้องกันน้องชาย แล้วก็ช่วยป้องกันการแสบง่ามดาก เอ๊ย ก้นได้ แต่อย่างที่เคยบอก ผมแสบก้นแค่เดือนแรกที่ปั่นจักรยานเท่านั้น หลังจากนั้นผมก็ไม่เจ็บไม่แสบอีกเลย แล้วระยะทางก็ประมาณ 25 กิโล ก็ไม่ยาวนานมากนัก กางเกงที่ผมใส่ก็เป็นกางเกงขาสั้นธรรมดา ซื้อจากโลตัสเหมือนกันครับ ชุดปั่นจักรยานชุดเที่ยวชุดเดียวกัน อีกเหตุผลหนึ่งที่ผมเลือกแต่งตัวแบบนี้ก็เพราะ เวลาขึ้นลิฟต์ร่วมกับสาวๆ ก็ไม่ต้องเหนียมอายครับ แค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดา ลองคิดดูสิ ถ้าผมใส่ชุดนักปั่นขึ้นลิฟต์ คนอื่นเขาจะน่าสงสารขนาดไหน
มาดูลองเท้า ตอนแรกผมใส่ผ้าใบครับ กว่าจะถึง เหงื่องี้เปียกง่ามนิ้วไปหมด ยิ่งพอมาถึงหน้าฝน พอฝนตกรองเท้าเปียกเนี่ย มันอาจจะทำให้เป็นหวัดได้เลย ผมก็เลยเปลี่ยนเป็นรองเท้ายางหัวโต มีที่รัดส้น (แต่ก็ไม่เคยรัดหรอก) เพราะมันสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกดีครับ ฝนตกเปียกก็ไม่เป็นไร มีรูระบายอากาศดีด้วย ไม่มีเหงื่อเลยครับ จะถอดจะใส่ก็ง่าย พอถึงที่ทำงานก็ไปอาบน้ำได้เลย ไม่เสียเวลาถอด
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมเห็นว่าสำคัญและใส่เป็นเครื่องแบบเหมือนกับนักปั่นจักรยานก็คือหมวกกันน็อคกับถุงมือครับ เคยล้มหัวทิ่มแล้วเจ้าสองอย่างนี่ช่วยได้มากเลย ไม่คิดที่จะไม่ใส่เลย ถุงมือเอง ก็ยังช่วยซับแรง ซับเหงื่อที่มือด้วย ไม่เหนอะหนะ ก็ปั่นได้สบายดี
ถุงแขน กันแดด อันนี้ผมไม่เคยใส่เลยครับ เป็นความชอบส่วนตัว ชอบที่จะไม่ใส่ เล่นกอล์ฟตากแดดสี่ห้าชั่วโมงผมก็ไม่ใส่ครับ เป็นพวกไม่กลัวแดด ไม่กลัวดำ ทำงานออฟฟิศ แต่ตัวดำเป็นชาวเลไปแล้วตอนนี้ ฮาาาา
ยังไงก็ตาม เรื่องเกี่ยวกับเครื่องแบบ การแต่งตัวของนักปั่นจักรยานทั้งหลาย ทั้งที่เป็นมือโปร มือสมัครเล่น ปั่นออกกำลังกาย ปั่นไปทำงานเป็นเรื่องของปัจเจกครับ เป็นรสนิยม ความชอบส่วนตัว ไม่ว่ากันครับ แต่สำหรับ “ผู้ไม่เข้าใจแฟชั่น” อย่างผม (ลูกสาวผมตั้งฉายาให้) เครื่องแบบปั่นจักรยานของผม มันก็เป็นดังนี้แล
อื่นๆอีกมากมาย
ปล. อื่นๆอีกมากมาย เป็นชื่อเพลงของวงเฉลียง ใครเกิดไม่ทันก็ลองหาฟังดูนะครับ ผมว่ามันเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีทีเดียว
