ตั้งแต่เด็กๆ คำถามที่ว่า ไก่กับไข่อะไรเกิดก่อนกัน ก็ยังเป็นคำถามที่ยังมีการถามมาจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งก็จะมีความคิดเห็นกันแบ่งแยกออกไปสองฝ่าย ถกเถียงกันไม่รู้จบ จนเรียกได้ว่า คำถามนี้เป็นปัญหาโลกแตก คือถามกันจนโลกแตก ก็คงจะไม่สามารถหาคำตอบได้ ซึ่งก็อาจจะเป็นเช่นเดียวกับคำถามที่ว่า บ้านเรานั้น ควรจะมีทางจักรยานให้พร้อมก่อนดี แล้วคนจะออกมาปั่น หรือควรจะชวนคนออกมาปั่นให้เยอะๆ ก่อนดี จึงค่อยสร้างทางจักรยานมารองรับ วันนี้เราลองมาถกกันดูไหมครับ อาจจะได้คำตอบ ไม่ต้องรอไปจนโลกแตกก็ได้
ทางจักรยาน หรือ Bike Lane กลายเป็นกระแสที่เพิ่มเข้ามาในวงการการปั่นจักรยานในปีนี้ หลังจากที่มีการปรากฏขึ้นให้เห็นทางจักรยานในหลายๆเส้นทางในกรุงเทพมหานครและในหัวเมืองต่างๆ และตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว ก็ได้ยินว่า ได้มีการอนุมัติงบประมาณเป็นจำนวนไม่น้อยแล้วด้วยเช่นกัน วันนี้เลยอยากจะเอามะพร้าวห้าว เอ๊ย ข้อมูลเรื่องทางจักรยานที่เขาใช้กันในเมืองนอก และมีข้อมูลแชร์ไว้ในอินเตอร์เน็ต มาขายสวน เอ๊ย มาเล่าต่อให้เพื่อนๆรู้กันครับ
มีสิ่งต่างๆเกิดขึ้นมากมายทุกๆวันบนโลกนี้ หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นแล้ว ก็กลับเลือนหายไปไม่เกิดขึ้นอีก หลายสิ่งเกิดขึ้นแล้ว และเกิดขึ้นอีก แต่สุดท้ายก็เลือนหายไปตามกาลเวลา หลายสิ่งเกิดขึ้นแล้ว เกิดขึ้นซ้ำอีก แล้วก็ซ้ำอีก แล้วก็คงจะเกิดขึ้นอีกต่อไปในกาลข้างหน้า สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วนั้น สำคัญบ้าง ไม่สำคัญบ้างก็แล้วแต่บุคคลที่จะให้คุณค่ากับสิ่งใดที่จะเกี่ยวเนื่องกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วนั้นหรือไม่ แต่สำหรับผมและอาจจะรวมทั้งเพื่อนๆอีกหลายๆคน ที่ได้แสดงออกถึงการได้ร่วมกันสร้างสิ่งหนึ่งให้เกิดขึ้นในวันครู ปี 2558 ที่ผ่านมา คงจะเห็นตรงกันว่าเป็นสิ่งสำคัญที่เกิดขึ้นแล้ว และฝันให้สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วนั้น เกิดมีขึ้นอีกต่อไปในกาลข้างหน้า และจะมีผู้คนที่สนใจมาร่วมกันทำให้เกิดขึ้นอีกมากขึ้นในครั้งหน้าๆต่อไป
ขณะที่ผมนั่งแกะเพลงอยู่หน้าจอโทรทัศน์ เงยหน้าขึ้นมาผมก็เห็นภาพด้านบนนี้ประกฏอยู่บนจอ ผมเผลออุทาน “เฮ้ย” ขึ้นมาด้วยเสียงอันดัง ขยี้ตาทีหนึ่ง ไม่เชื่อสายตาตัวเอง พระเอกในละครเรื่องนี้เป็นนักปั่นจักรยานไปทำงานเหมือนอย่างเราๆ นี่หว่า แล้วก็คิดอยู่ในใจ ละครเรื่องนี้นี่ล่ะ เทียบกันหมัดต่อหมัด ระหว่างท่านประยุทธ์ปั่นจักรยานออกทีวีมาสองครั้ง กับพี่หมากปั่นจักรยานไปสัมภาษณ์งานในละครหลังข่าว ผมว่าพี่หมากกินขาด และแน่นอนว่า มันสะเทือนไปถึงการปั่นจักรยานไปทำงานแน่ๆ
Bangkok Bike Rider หายหน้าหายตาไปจากบทความเป็นเวลาร่วมสองสัปดาห์ เนื่องจากติดภารกิจปาร์ตี้ปีใหม่ รวมถึงการขับรถระยะทางใกล้ที่ใช้เวลานานในช่วงเทศกาลปีใหม่ เล่นเอาหมดเรี่ยวหมดแรง รถแล่นด้วยความเร็วน้อยกว่าขาอ่อนอย่างผมปั่นจักรยานอีก คิดในใจ นี่ถ้าอึดหน่อย ปั่นจักรยานเอาน่าจะถึงก่อนรถยนต์ ฮาาาา แต่ในความจริงๆก็คงไม่น่าจะไหว ขนาดไป 120 โลไปเขื่อนขุนด่านฯ ยังปาเข้าไป 7 ชม. แล้ว แถมตะคริวยังถามหาอยู่ตลอดเส้นทาง แต่นั่นก็ทำให้ได้คิดว่า เป้าหมายปีนี้ของผม มันจะมีความเกี่ยวข้องกับ “ความอึด” อยู่เป็นแน่
เมื่อครั้งที่ไปทริปน้ำตกชันตาเถร ช่างไผ่ปั่นตามผมอยู่พักหนึ่งในตอนท้ายของทริป แล้วปั่นเร่งขึ้นมาจนทัน เพื่อบอกกับผมว่า ผมควรจะเพิ่มรอบขาให้มากขึ้น โดยต้องลดเกียร์ลง แล้วให้คุมรอบขาอยู่ที่ประมาณ 80 รอบต่อนาที ผมทำตามคำแนะนำของช่างไผ่ทันที แบบที่ยังมีคำถามสงสัยอยู่ในใจ กะว่าถึงที่หมายสิ้นสุดการทริปเมื่อไรจะถาม ว่ารอบขานั้นสำคัญต่อทริปการปั่นจักรยานอย่างไร ทั้งที่สุดท้ายแล้วความเร็ว (Speed) ก็ยังเท่าๆเดิม แต่สิ่งที่รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างหนึ่งในตอนนั้นก็คือ ปั่นสบายขึ้น จนมาถึงทริปเขื่อนขุนด่านเมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ ทำให้ผมเรียนรู้อย่างหนึ่ง ซึ่งเกี่ยวข้องกับความหนักของเกียร์และรอบขา และมันเกี่ยวข้องกันโดยตรงกับความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ และความทนทานของกล้ามเนื้อครับ