ระหว่างทาง – จักรยานแม่บ้าน
ในระหว่างทางปั่นจักรยานไปทำงาน มีหลายเรื่องที่ทำให้ผมได้เปิดโลกทรรศน์ ซึ่งไม่เคยได้รู้เลยเมื่อนั่งอยู่ในรถยนต์ วันหนึ่งขณะรถติดอยู่ที่แยกรัชโยธิน ผมจอดอยู่คันหน้าสุด ซักพักหนึ่งก็มีจักรยานคันหนึ่งมาจอดข้างๆ เป็นจักรยานแม่บ้านคันเก่า สีมอ ดูไม่ออกแล้วว่าเป็นสีอะไรในความสลัวของยามเย็น คนที่ค่อมจักรยานอยู่ในใส่ชุด รปภ. สะพายเป้ ไม่ได้สวมหมวกกันน๊อค เขาเหม่อมองไปข้างหน้า รอสัญญานไฟ ส่วนผมกำลังมองพินิจที่ตัวเขา จักรยานของเขา ความคิดในหัวผุดขึ้นมากมาย เขาปั่นไกลไหม จะเหนื่อยไหม ไม่มีเกียร์ เขาน่าจะหาหมวกมาใส่ซักหน่อย เพื่อความปลอดภัย เท่ดีว่ะ ไฟเขียวแล้ว เขาออกตัวไปก่อนผม แล้วก็ลัดเลาะแทรกไประหว่างช่องรถยนต์ หายไปแล้ว ไม่เห็นเลย หลายวันต่อมา ผมต้องหยุดรอสัญญานไฟที่แยกเดิมอีกครั้ง ผมพบพี่ รปภ. คนนั้นจอดติดอยู่ก่อนผมแล้ว เขาหันมามองผม ผมเลยยิ้มไว้ ผงกหัวเป็นการทักทาย “ปั่นไปไหนครับพี่” ผมถาม “บางบัว” … Read More
จักรยานหรือมอเตอร์ไซต์?
มักมีคำถามจากผู้คนที่ทราบว่าผมปั่นจักรยานไปทำงานว่า “ไม่กลัวหรือ เสี่ยงมากนะ?” ผมมักนึกถึงเพลงของพี่แอ๊วยอดรักเพลงนึง “ลองตรองดูเถิดหนา ขวัญใจ จักรยานกับมอเตอร์ไซต์ อย่างไหนปลอดภัยกว่ากัน รถพี่ช้ากว่า แต่ช้าปลอดภัยถึงบ้าน มอเตอร์ไซต์วิ่งไวขนกัน ถึงโรงพยาบาลมาแล้วมากมาย” ก็น่าแปลกอยู่อย่าง ที่ในจำนวนคนที่มักจะถามผมด้วยคำถามนี้ เขาขับมอไซต์มาทำงาน ซึ่งหากจะมีการโต้วาทีกันในหัวข้อดังชื่อบทความแล้วล่ะก็ ผมในฐานะหัวหน้าทีมฝ่ายจักรยาน ก็คงต้องเปิดประเด็นด้วยการร้องเพลงท่อนฮุคท่อนด้านบนขึ้นมาเพื่อให้ท่านกรรมการทั้งหลายได้ฉุกนึก เหตุผลประกอบที่ผมจะยกขึ้นมาก็คือเรื่องของความเสี่ยง หากจะวัดกันที่ความเสี่ยงต่อความบาดเจ็บ “เมื่อเกิด” อุบัติเหตุแล้ว แน่นอนว่า จะต้องดูน่ากลัว และรุนแรงกว่าเมื่อเรานั่งรถยนต์ แต่ถ้าเทียบกับมอเตอร์ไซต์แล้ว ก็เรียกได้ว่าแทบจะเทียบเท่ากัน แต่ถ้านับเอาเรื่องความเร็ว และแรงปะทะหรือแรงกระแทก มอไซต์ยังได้เปรียบเรื่องความเร็ว ที่อาจจะเกิดความเสียหายรุนแรงได้มากกว่านิดหน่อย แต่ถ้าวัดกันด้วยเรื่อง “โอกาส” แล้ว จักรยานดูจะมีโอกาสเกิดอุบัติเหตุให้น้อยที่สุดในบรรดาการใช้รถยนต์ มอไซต์ … Read More
ซื้อจักรยาน = เลือกคู่
ในทางการบริหารจัดการ ไม่มี “ถูก” ไม่มี “ผิด” มีแต่ “เวิร์ค” หรือ “ไม่เวิร์ค” การเลือกซื้อจักรยานก็เหมือนกัน ไม่มี “ถูก” หรือ “ผิด” มีแต่ “ใช่” หรือ “ไม่ใช่” เท่านั้น ใครซักคนกล่าวไว้ ผมก็เอามามั่วๆต่อ ได้ประโยคยาวเฟื้อยขนาดนี้ ย้อนกลับไปเล่า ตอนที่ผมสนใจอยากจะปั่นจักรยาน หลังจากที่เห็นลูกน้องคนนึง มันปั่นมาทำงานทุกวัน และมันก็ชักชวนผมให้ปั่น หลังจากตัดสินใจว่า จะต้องมีจักรยานไว้ครอบครองเพื่อจะได้ปั่น การ “เลือกคู่” ก็เกิดขึ้น เริ่มต้นจากคำถาม ควรจะซื้อจักรยานแบบไหนดี “เสือ” หรือ “สิงห์” ซึ่งผมหมายถึง … Read More
สะสมไมล์ (จักรยาน)
“ค่าประสบการณ์ปั่นจักรยานวัดได้ด้วยระยะทาง” ลูก “พ่อ ก่อนออกปั่นทำไมพ่อต้องกดโทรศัพท์โน่นนี่นั่นตลอดเวลาล่ะคะ” พ่อ “พ่อตั้งให้โทรศัพท์มันเก็บระยะทางสะสมให้พ่อลูก” ลูก “ปั่นอย่างเดียวไม่ต้องเก็บไม่ได้เหรอพ่อ” พ่อ “ไม่งั้นเราก็ไม่รู้สิลูก ว่าเราปั่นได้กี่เท่าไรแล้ว” ลูก “มันจำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอพ่อ” พ่อ “พ่อไม่รู้ว่ามันจำเป็นไหม แต่ลูกจำเรื่องที่พ่อเล่าเรื่องนักบินได้ไหม นักบินที่เก่งๆ เขาสะสมชั่วโมงบินเหมือนกัน กว่าจะไต่เต้าจากผู้ช่วยนักบิน จนเป็นนักบินได้” ลูก “พ่อก็ไม่ได้เป็นผู้นักปั่นนี่นา หนูก็เห็นพ่อปั่นอยู่คนเดียว จะต้องสะสมไปทำไม” พ่อ “ก็เหมือนกันละลูก ค่าประสบการณ์ปั่นจักรยานก็วัดได้ด้วยระยะทาง” ลูก “ไหนดูหน่อย พ่อใช้อะไรเก็บระยะทาง Strava, Runtastic แล้วก็ยังมีเครื่องวัดติดตรงแฮนด์นั่นอีก ทำไมต้องมีหลายอันจังล่ะพ่อ” พ่อ “แหะๆ ไอ้ที่ติดอยู่ตรงแฮนด์นั่นก็เอาไว้ดูตอนปั่นจักรยาน ส่วนไอ้ strava … Read More
อาน ตอนที่ 1
“ม้าดีคู่ชายชาติอาชา” ผมชอบเปรียบเทียบตัวเองขณะปั่นจักรยานว่า กำลังควบม้าดี Shadowfax พุ่งทะยานไปบนทุ่งหญ้า หรือเป็นเล่าปี่ขี่ม้าเต็กเลากระโจนข้ามแม่น้ำ คิดในใจก็ดูเท่ห์ไม่หยอกเลยทีเดียว แต่ความเป็นจริงนั้นไม่ใช่เลย ภาพบรรยากาศการปั่นจักรยานในกรุง ไม่เหมือนภาพทุ่งหญ้าในหนัง Lord of the Rings แต่มันคือถนนพหลโยธิน คือถนนวิภาวดี ที่พื้นถนนไม่ได้เรียบราบ กอปกับฝาท่อที่เปรียบดั่งหลุมพรางดักจักรยานก็ไม่ปาน และด้วยพื้นถนนบ้านเมืองเราเป็นแบบนี้ “อาน” จึงเป็นส่วนประกอบของจักรยานที่ผมนึกถึงเป็นอันดับต้นๆ แต่ก็ได้แต่นึกถึง ไม่ใช่ว่าจะนึกถึง เพื่อที่จะหาอานอันใหม่มาใช้หรอกนะครับ แต่นึกถึงเพราะว่ามันเป็นส่วนที่สัมผัสก็ร่างกายตลอดระยะเวลาของการปั่นจักรยานในแต่ละครั้งต่างหาก และแน่นอนว่า มันไม่ได้แค่สัมผัสเฉยๆ ที่สำคัญมัน “เสียดสี” กับส่วนสำคัญของเรา ส่วนนั้นอันเป็นส่วนที่เราหวงแหนเป็นที่สุด ห่วงสองสัปดาห์แรกที่ผมเริ่มปั่นจักรยานเดินทางไปกลับบ้านที่ทำงานนั้น ถือเป็นช่วงเวลาที่แสนจะทรมานช่วงหนึ่งในขีวิตเลยครับ เพราะจากการเสียดสีกันของอานและก้นของผมตลอดเวลา 90 นาทีของการปั่นขาไป และอีก 90 … Read More
จักรยานคนจน
“ขับรถใช้น้ำมัน ปั่นจักรยานใช้ไขมัน“ การปั่นจักรยานไปทำงานไม่เคยอยู่ในความคิดของผมมาก่อนเลย แม้ว่าสมัยเด็กๆ ตอนเป็นนักเรียนอยู่บ้านนอก ยุค “แฟนฉัน” ผมจะเคยใช้จักรยาน BMX คันเก่าปั่นไปโรงเรียนทุกวันก็ตาม แต่หลังจากหอบเอาความหวังในสิ่งที่ดีกว่า เข้ากรุงมาเรียนหนังสือตั้งแต่ชั้นมัธยมต้น ผมก็ไม่ได้จับจักรยานอีกเลย จากเด็กน้อยนักปั่น กลายมาเป็นไอ้หนุ่มรถเมล์ อยู่กทม. จะไปไหนมาไหนต้องใช้รถ สมัยก่อนโน้น มอไซต์รับจ้างก็ไม่ได้กว้างขวางขนาดนี้ ไม่ได้มีอยู่ทุกตรอกซอกซอยอย่างตอนนี้ แน่นแค่ไหนก็ต้องไป โหนแขนเดียวตรงประตูก็ต้องไป ซึ่งพอเรียนจบทำงาน ผมก็เริ่มฝันถึงการซื้อรถ ไม่อยากโหนรถเมล์อีกต่อไป และรถคันแรกของผมก็มาตามความฝัน เป็นรถเก่าจดทะเบียนตั้งแต่ปี 2520 ซื้อต่อมาจากรุ่นพี่ทีทำงานในราคาสี่หมื่นบาท พื้นรถถูกสนิมกร่อนจนทะลุลงมาเห็นพื้นถนน เครื่องยนต์ติดเทอร์โบ ขนาด 3000cc ค่าน้ำมันเดือนละ 3000 บาท ซึ่งตอนนั้นน้ำมันลิตรละแค่ 13 บาท สุดท้ายก็ไม่ไหว … Read More