ผมคือก้อนกรวด
ผมมาถึงที่นี่เมื่อคืน ผมมากับเพื่อนๆอีกหลายๆก้อนกับรถบรรทุกคันใหญ่ พวกเราเบียดเสียดกันมา น่าสงสารเพื่อนหลายๆก้อนที่มาไม่ได้ไกลเท่าผม พวกเขาหล่นลงจากรถ นับตั้งแต่วินาทีแรกที่รถเริ่มออกตัว
ผมมาถึงที่นี่เมื่อคืน หล่นอยู่บนถนน เหลียวมองไปข้างๆ ผมเห็นเพื่อนหลายๆก้อนอยู่ใกล้ๆพอเรียกหากันได้ หลายๆก้อนถูกล้อยางของรถชนิดต่างๆที่แล่นผ่านไปผ่านมาดีดให้กระเด็นมาใกล้ๆกับผม แต่ก็มีหลายก้อนที่กระเด็นห่างออกไป
ผมมาถึงที่นี่เมื่อคืน ตอนแรกตัวผมมีขนาดใหญ่กว่านี้ แต่การที่ผมถูกล้อยางของรถชนิดต่างๆที่แล่นผ่านไปผ่านมาดีดให้กระเด็นไปทางโน้นทีทางนี้ที ทำให้ผมมีขนาดเล็กจิ๋วลงอย่างที่เห็น
ผมมาถึงที่นี่เมื่อคืน ตอนแรกผมถูกรถเมล์คันใหญ่เหยียบเข้าให้ ตัวผมถูกบด แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แล้วก็ถูกรถเก๋งอีกคัน แล่นผ่านมาทับอีก ชิ้นเล็กชิ้นน้อยของผมกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง ซ้ำแล้วซ้ำอีก จนเหลือผมขนาดเท่านี้
ผมมาถึงที่นี่เมื่อคืน และผมกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ตลอดทั้งคืน จนถึงเช้านี้แล้ว เช้านี้ที่ผมได้รับรู้ว่า ผมเป็นตัวอันตราย เมื่อผมถูกยางของจักรยานคันเล็กที่สุดที่ใช้ถนนนี้ดีดกระเด็นกระดอน ผมพบว่า ยางของล้อจักรยานคันที่เล็กที่สุดที่ใช้ถนนนี้ทำให้ผมกระเด็นด้วยความแรงที่สุด กระเด็นไปได้ไกลที่สุด ผมกระเด็นไปกระทบกับประตูด้านข้างของรถเก๋งคันหนึ่งด้วยความแรงเกิดเป็นรอยบุบขนาดเล็กได้รับความเสียหาย ผมแอบคิด แล้วก็ขนลุก (ทั้งที่ผมไม่มีขนซักเส้น) ถ้าสิ่งที่ผมกระเด็นไปโดนไม่ใช่ประตูรถเก๋ง แต่เป็นลูกตาของคนซักคนที่เดินอยู่ริมถนนล่ะ
ผมคือก้อนกรวด
ก้อนกรวดเล็กๆที่อาจจะทำให้เกิดการบาดเจ็บกับคนเดินถนนหรือความเสียหายต่อสิ่งใดก็ตามที่ผมกระเด็นจากการถูกดีดโดยยางจักรยานคันที่เล็กที่สุดที่ใช้ถนน แต่ก็นั่นล่ะ พวกเขารู้ดี พวกคนปั่นจักรยาน ว่านอกจากจะต้องพยายามหลบฝาท่อและร่องลึกตะเข็บถนนแล้ว พวกเขายังจะต้องมาคอยหลบไม่เหยียบตัวอันตรายอย่างพวกผมอีกด้วย
มันคงจะดีกว่า ถ้าไม่มีใครเอาก้อนกรวดมาทิ้งเรี่ยราดไว้บนถนนแบบนี้